In de malle molen

Ik heb altijd wel geweten dat ik ooit slechtziend zou worden maar dat dat al voor mijn 40ste zou beginnen dat had ik niet verwacht.
Ik ben hoog myoop (hoge minsterkte) en had het afgelopen jaar al langer het gevoel dat er iets met mijn ogen ging gebeuren. En ja hoor op de camping, terwijl ik heerlijk in de zon een boek zit te lezen, zie ik opeens een rode vlek voor mijn rechter oog verschijnen. Op dat moment weet ik al dat het niet goed is. Dezelfde dag nog naar een frans ziekenhuis waar bijna niemand een woord engels spreekt en daar blijkt dat ik een bloeding achter mijn netvlies heb. Mij wordt uitgelegd det er een nieuw bloedvaatje van slechte kwaliteit is ontstaan en dat deze is gaan bloeden. De officiele term neovascularistatie.
De grote pech is dat deze achter de macula (gele vlek) zit waardoor alle gezichten nu 1 wazige vlek voor mij geworden zijn. Bovendien is het ook in mijn rechter oog gebeurt wat mijn dominante oog is daardoor kost het ontzettend veel inspanning om met mijn goede linker oog te kijken.
Terug in Nederland heb ik opnieuw alle onderzoeken gehad en werd de diagnose nog een keer bevestigd.
Morgen start ik met behandeling:een avastin injectie in mijn oog. Daarmee hopen we dat de bloeding afneemt en er geen nieuwe bloedvaatjes meer gevormd worden. En hopelijk zal ik weer beter gaan zien met mijn rechter oog.
Al met al ligt mijn hele leven voor mijn gevoel op de kop. Want wat staat me nog te wachten?Natuurlijk probeer ik positief te blijven en te hopen dat dit voorlopig eenmalig is en ik na de  behandeling met Avastin weer gewoon zonder zorgen mijn leven kan leiden. Toch ben ik ontzettend bang dat het weer gebeurt. Straks krijg ik ook een bloeding in mijn andere oog of gaat mijn netvlies scheuren want dat schijnt ook 1 groot gerafeld dekentje te zijn.

Met deze blog hoop ik ook lotgenoten tegen te komen. Tot nu toe lees ik geen ervaringen van anderen op het internet. Ergens maakt me dat ook weer bang want misschien kunnen al die lotgenoten wel niet meer. Ik hoop niet dat ik nu al te zwartgallig ben. Als morgen maar weer  voorbij is...