Alles went?

Een paar dagen geleden had ik een heerlijk en goed gesprek met mijn man. Op een gegeven moment zei ik tegen hem dat mijn volgende blog "Alles went" zou gaan heten.

Echter de afgelopen dagen dacht ik daarover na, wat ik wel of niet zou schrijven en plotseling moest ik concluderen dat een titel "alles went" nog veel te vroeg is.  Natuurlijk wen ik aan het minder goed zien met 1 oog. Het begint steeds meer een deel van mij te worden. Het overkomt me alleen regelmatig dat mijn ogen me opeens voor de gek houden. Dan rij ik in de volle zon en voor ik het me goed en wel realiseer zie ik allemaal halve verkeersborden en staan er minder cijfers en letters op de nummerplaten van auto's. Het enige wat dan helpt is mijn slechte oog afdekken maar in een auto zonder stuurbekrachtiging en een route met wel...heel veel rondtondes is dat niet echt ideaal. Vervolgens bedenk ik dan heel rationeel dat halve verkeersborden en een paar cijfers meer of minder op nummerplaten niet zo heel erg is en dat ik daar prima om kan auto rijden...

Maar daarmee ben ik nog niet gewend. Mijn ratio is misschien nu wel gewend maar goed dat is ook niet ingewikkeld, gewoon een kwestie van beredeneren, afwegen, concluderen en weer doorgaan.
Mijn gevoel, mijn "zijn" is nog helemaal niet gewend. Ik ben nog steeds bang voor wat er misschien gaat komen en ik ben nog steeds verdrietig, boos en gefrustreerd dat het niet meer is zoals het was en misschien zelfs ook wel om het feit dat ik mijn hele "zijn" hierdoor laat beinvloeden. Want mijn ratio vind dat het nu maar klaar moet zijn: kop op en weer doorgaan, er zijn ergere dingen.

Ik ben dus nog niet gewend en ik wil nu eerst leren dat te accepteren. Ik wil vertrouwen op God, leren mijn leven over te geven in Zijn hand en me aanpassen aan de situatie zoals het nu is en dan wie weet...

...schrijf ik een blog met als titel: "Alles went!" en rij ik met een ooglapje (wel een hele hippe natuurlijk).